1997 - Pinokkelijn speelt Albee

Edward Albee

De Amerikaanse schrijver Edward Albee (1928), geadopteerde zoon van een variétédirecteur, maakte in de jaren '50 en '60 naam met een aantal controversiële toneelstukken.

De eenakters "The Zoo Story" en "The American Dream" werden gevolgd door avondvullende stukken zoals "Who's afraid of Virginea Woolf", waarmee hij internationale bekendheid verwierf.

Inhoud

"Het verhaal van de dierentuin" is rechtlijnig en realistisch. Twee mannen ontmoeten elkaar in Central Park. Het gesprek verloopt in een ongemakkelijke sfeer, met de toenemende zekerheid dat er iets zal gebeuren.

"De droom van Amerika" is een groteske komedie, met karikaturale personages en een absurde plot. Mams, Paps en Oma krijgen bezoek van de excentrieke Mrs Barker en een knappe Jongeman, en wie weet biedt dat een uitweg uit het eeuwige geruzie en gevit en krijgen ze zelfs "genoegdoening"!

In deze eenakters introduceert Albee de thema's en de stijl die in zijn latere werk verder ontplooid worden. Hij uit felle kritiek op het materialisme en de verburgerlijking van de Amerikaanse samenleving: "Ik heb altijd gedacht dat het een van de taken van een toneelschrijver was om de mensen te tonen hoe ze zijn en in wat voor een tijd ze leven, in de hoop dat ze het misschien veranderen".

Maatschappelijke waarden worden ontluisterd, hyprocrisie en illusie ontmaskerd door de zwarte humor en het ongenadige cynisme in de briljante dialogen en de schijnbaar eenvoudige handeling.

De sterkte van deze eenakters ligt echter nog veel meer in de universaliteit van het thema dat de twee stukken verbindt, ondanks de verschillende toon: de eenzaamheid van de mens die vruchteloos zoekt naar communicatie.

Citaat: "Het verhaal van de dierentuin"

Ik ben naar de dierentuin gegaan omdat ik meer te weten wou komen over hoe de mensen met de dieren omgaan en hoe de dieren onderling het maken en natuurlijk ook hoe de dieren tegenover de mensen staan.

Maar het was waarschijnlijk geen zuivere proefneming, want iedereen zit door tralies gescheiden van iedereen, de dieren meestal apart van elkaar en de mensen helemaal apart van de dieren. Maar het is een dierentuin, dus is het nu eenmaal zo.

(Jerry)

Citaat: "De droom van Amerika"

In de jaren die volgden, heb ik het ene verlies na het andere geleden. Een zondeval... een verlies van onschuld... Waar het op neerkomt: ik heb het vermogen verloren om iets te voelen, ik mis alles... ik heb geen gevoel meer, nergens. Ik ben leeg.

Ik heb niets anders meer dan mijn verschijning, mijn lichaam, mijn gezicht. Daar maak ik gebruik van. Ik kan niet meer geven, alleen nog maar ontvangen.

(Jongeman)

Fragment: "Het verhaal van de dierentuin"